Krytyka literacka

CHMURY JAK LUDZKIE MYŚLI W POEZJI MARII DUSZKI   

W poezji Marii Duszki chmury naprawdę są wolne. Nie tylko w sensie meteorologicznym – nieprzewidywalne, zmienne, obecne, choć nietykalne – ale też w znaczeniu wewnętrznej, ludzkiej wolności, tej najtrudniejszej, bo subtelnej, wyrażonej półszeptem. W tomie „Wolność chmur” – przetłumaczonym na język litewski przez wybitną Birutė Jonuškaitė, tłumaczkę poezji Szymborskiej i Miłosza – spotykamy Duszkę, jaką znamy z wcześniejszych tomów, ale jakby bardziej wyciszoną, bardziej kontemplacyjną, niezmiennie czułą na detale codzienności.

O Miłości w Rzeczniowie Grzegorza Raka

Rzeczniów i okolice, te bliższe i te dalsze, to część świata przedstawionego w powieści Grzegorza Raka, znacząca i ważna, rozciągnięta w czasie aż na kilkadziesiąt lat. W czasie trudnym, przełomowym naszej historii, bo tym sprzed i po „Solidarności”, która tak mocno zaznaczyła się w życiu Polaków, że stała się pewnego rodzaju cezurą, linią graniczną oddzielającą jakby dwa światy. Ale to tylko umowna granica, może nawet iluzoryczna, bo nie tak łatwo zmienić mentalność ludzi (zwłaszcza tę wyniesioną z PRL-u) zakorzenioną w stereotypach, zwyczajach i obyczajach.

Nieuchronna bezpowrotność

W poezji Stefana Jurkowskiego, zwłaszcza w tomikach ostatnich (np. Obcy jestem czy Epizod podróżny), pojawia się wiele pytań o egzystencję człowieka w świecie, kulturze, czasie, a także w swojej jednostkowej codzienności. W tomiku Bezpowrotność, dopiero co wydanym, pytania te pogłębiają się jeszcze w swoim filozoficznym wymiarze, gdy podmiot liryczny zastanawia się nad sensem naszego istnienia, jego kruchością i znikomością, nad ograniczonością naszego poznania, nad ciążącą nam wiedzą i zarazem niewiedzą zarówno o świecie, jak i o nas samych.

Andrzej Nowak-Arczewski o powieści „Puzzle polskie” Grzegorza Raka

Jestem pod wrażeniem książki Grzegorza Raka „Puzzle polskie”. To kawał dobrej literatury. Jest w niej wszystko, miłość, zdrada, przyjaźń, wierność, nasze skomplikowane losy ostatnich kilkudziesięciu lat, odkrywanie tajemnic kolejnych pokoleń, jednym słowem puzzle polskie.

"Kochać, jak to łatwo powiedzieć..."

Zapewne Piotra Szczepanika z nieśmiertelną piosenką, którą użyłem jako tytułu mego tekstu 

pamięta moje pokolenie, czy Roberta Baranowskiego – tego już nie jestem pewien. 

Pośpiewajmy jeszcze ze Szczepanikiem: „Kochać to nie pytać o nic”. Ale my właśnie chcemy

 pytać. My to znaczy ja-czytelnik i ja-recenzent. 

Wielogłos o "Po trzykroć mgnieniu" Zofii Sofim Mikuły

Aga Tomha (Agnieszka Tomczyszyn-Harasymowicz – Po trzykroć mgnienie

Własnym Głosem Nr 3/2023/125 (str. 22)

http://wlasnymglosem.pl/wp-content/uploads/2024/01/WG-125_int.pdf 

Co dzieje się o krok od zejścia? Od jakiego zejścia? – zapytamy. Tak, od zejścia ostatecznego. Zatem, co się dzieje na chwilę przed? Podmiot liryczny wiersza O krok od zejścia wie, wie Zofia Sofim, bo – jak czytamy w tomiku – ona właśnie– autorka – jest też osobą, o której pisze. Przeżyła wypadek autokarowy i relacjonuje, by poukładać, opowiada, by uwolnić energię dla czytelnika, dla potrzebującego, dla kogoś, kto również doświadczył. Pisze o sobie, ale i o innych.

Posłowie

„Staram się zaczerpnąć, ile tylko mogę,

tej znikliwej, niknącej w oczach ulgi,

by w każdym, na kogo czyha zła liczba,

choć małą nadzieję ocalić”.

Stanisław Nyczaj, Złe liczby

Nie od rzeczy będzie zacząć niniejsze posłowie do tomu opowiadań Ireny Nyczaj, bogato inkrustowanego poezją Stanisława, jeszcze jednym cytatem z wiersza tego wybitnego poety. Od razu można zauważyć, że opowiadania zawarte w niniejszym tomie łączą cechy świetnej prozy z głęboką refleksją i wrażliwością poetycką. W materię tych prozatorskich tekstów nie bez kozery obficie wplecione zostały fragmenty utworów poetyckich autora „Żarliwego niepokoju”. Podkreślają one wydatnie ponadczasowe przesłania opowiadań, wpisują się precyzyjnie w ich warstwę refleksyjną.

Monet i Żarów spoglądają na świat

Impresjoniści skupiali się na uchwyceniu chwilowych efektów tworzonych przez światło czy zjawiska występujące w przyrodzie. Portretowali codzienność, skupiając się na jej pozytywnych aspektach, bez wydumanego zagłębiania się, bo impresja to ulotność chwili, złapana i utrwalona.

Znad Tereku i Aragwi

Wysublimowany tandem autorski wykładowczyń akademickich – prof. dr hab. Maria Filina z Tbilisi oraz dr Danuta Ossowska z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie – wytrwale, od kilkudziesięciu lat wyszukuje, dokumentuje i publikuje perypetie i dokonania naszych rodaków na Kaukazie, w szczególności w Gruzji. Nowym dziełem obu pań jest tom Polska spuścizna w Gruzji (1). Niezbyt gruby tom, na pozór!, liczący 235 stronic zawiera przebogaty zbiór życiorysów polskich zesłańców, którzy za walkę z carskim zaborem znaleźli się w Gruzji oraz opis ich dokonań. Pandemia covidu i inne niepomyślne czynniki sprawiły, że książka z opóźnieniem trafiła do moich rąk. Wcześniej ukazały się Losy Polaków na Kaukazie. Część I „Tbiliska grupa” polskich poetów zesłańczych (2). Część druga tej pracy jest w przygotowaniu. W Losach… po raz pierwszy została przedstawiona antologia tekstów polskich zesłańców. Pierwsze wydanie książki ukazało się drukiem w roku 2007, następne – 2015, w 2016 wyszedł przekład rosyjski, w 2018 – gruziński. Czy trzeba lepszej promocji polskiego tematu w świecie?

Malowanie słów w translacji poezji Stefana M. Żarów

     Claude Monet (ur. 1840 w Paryżu, zm. 1926 w Giverny) – francuski malarz, jeden z twórców i czołowych przedstawicieli impresjonizmu. To od jego obrazu z 1872 roku               « Impresja, wschód słońca w Hawrze » przyjął nazwę ten kierunek w malarstwie. W 1883 roku Monet wynajął dom w Giverny z przyjemnym ogrodem, który stał się ulubionym miejscem malarza i kazał wykopać staw, w którym uprawiał lilie wodne. Od 1889 roku do końca życia Monet namalował 300 obrazów w plenerze i twarzą do natury. Impresjonizm to artystyczny kierunek, który narodził się w malarstwie, lecz z czasem dotarł również do kręgu literatury. Artyści impresjoniści starali się oddać w swoich dziełach chwilowe wrażenia, a nie obiektywną rzeczywistość, co miało na celu uchwycenie ulotności momentu.