Krytyka literacka

 Historia wierszem spisana

Poeta Stefan M. Żarów wydał w tym roku swój nowy zbiór wierszy "Mensura Hominis" z dopiskiem "dziennik małopandemiczny". Autor jest animatorem kultury, publicystą, krytykiem literackim. Publikuje w prasie krajowej i zagranicznej. Jego najnowszy tomik jest wyjątkowy, składa się bowiem z utworów, dla których inspiracją był czas aktualny, czas pandemii. To ona jest ich spoiwem i rdzeniem.

(Nie)Pożegnanie z górami

Dotarł do moich rąk tomik przeuroczy i ciekawy. Pod wieloma względami. Dotarł dopiero teraz – po części przez pandemię, po części przez moje niedołęstwo. Tłumaczenie wątłe – do Autora wszak wystarczy przeskoczyć przez jezdnię...

Kobiecość i pragnienia, czyli zwykłość i niezwykłość w poezji

Od samego początku ten zbiór wzbudzał moje ogromne zainteresowanie. Skąd taka siła, że książka, o której za chwilę napiszę, potrafiła odciągać mnie od tego, co miałam zaplanowane. Odpowiedź mogłaby być krótka. Inspirująca, delikatna kobiecość, emocje, o których chciałoby się mówić, ale czasami okoliczności nakazują milczeć, bądź wchodzić w ogólnie panujące trendy chłodnego podchodzenia do życia

POTOCZNOŚĆ I METAFIZYKA

o fenomenie poezji Józefa Barana

O twórczości poetyckiej Józefa Barana wypowiedziało się na przestrzeni półwiecza wielu znawców literatury, miłośników poezji a nawet abiturientów liceów, którzy interpretowali wiersze krakowskiego poety na egzaminach maturalnych. Głównym tematem rozważań interpretatorów była przede wszystkim problematyka utworów poetyckich Józefa Barana, ewolucja jego drogi twórczej, inspiracje literackie oraz próby osadzenia poety w nurtach literatury współczesnej. Warto przypomnieć, iż okazją do résumé dorobku literackiego Józefa Barana było 50-lecie twórczości poety obchodzone równocześnie z 70. rocznicą urodzin autora.

Szkic do portretu Poety Stefana Połoma

65 lat Związku Literatów Polskich na Warmii i Mazurach, to okazja do krótkiej prezentacji sylwetki jednego z najciekawszych poetów Regionu – świadka i inicjatora folkloru literackiego w naszym środowisku Stefana Połoma. Był on pierwszym przewodniczącym Klubu Literackiego zainicjowanego przez Edwarda Zbigniewa Martuszewskiego w 1963 roku. Klub był zaczątkiem także młodoliterackiego środowiska, wydawał głośne „PRZEMIANY”.

Władysław Katarzyński - Pomiędzy ciesielką a poezją

 Z zainteresowaniem obserwuję od lat twórczość i kolejne tomiki Jerzego Sałaty, poety z Bartoszyc.
Oto daje nam do ręki kolejny swój zbiorek, „Śladami jesiennego pola” ( Olsztyn, 2020, ISBN: 83-920785-5-8), wiersze i prozę.

Anioł zza szyby. Sklejanie portretu Zuzanny Ginczanki.

„Czy wie Pani, że Zuzanna, kiedy była uczennicą w Równem, przed każdymi świętami Bożego Narodzenia ozdabiała wystawę sklepu swojej babki jako anioł? Klęczała w białej sukience, ze skrzydłami, srebrną przepaską na czole, a może złotą, i w białych pantofelkach [.. .].Klęczała nieraz bardzo długo”. *

Zeszyty wspomnień Eugeniusza Kurzawy

Eugeniusza Kurzawy lista obecności

To jedna z tych nielicznych książek, którą czytać można w dowolnej kolejności haseł, a bodaj i od końca. Ale warto zapoznać się z całą, by z rozproszonych obrazów złożyć osobliwe „przedstawienia(e)”. To rodzaj puzzli. Najpierw z odłamków wspomnień wyłania się czyjaś postać i kolejne postaci, a te umocowane są w realiach zdarzeń i czasu. Co ciekawe, suma pojedynczych przedstawień, zogniskowanych na bohaterach pierwszego planu, układa się w coś więcej – w życiorys autora. Ów życiorys, co prawda, dyskretnie wtapia się w tło, ale jest.

 Z Witkacym i Malinowskim na Cejlon – emocjonalny pamiętnik Aliny Kręcisz

Doprawdy, niezwykłą podróż po lankijskiej wyspie odbyła Alina Kręcisz, autorka książki „Moja podróż z Witkacym i Malinowskim na Cejlon”. Bo, po pierwsze, odbyła ją w towarzystwie dwóch wybitnych osobistości polskiej kultury, a po wtóre, zamierzona podróż miała miejsce w tym samym okresie, czyli od 28 czerwca do 11 lipca, tylko... ponad sto lat później. Motywacje egzotycznej wyprawy Aliny Kręcisz różniły się jednak od okoliczności towarzyszących wyjazdowi bohaterów książki. Jakie to były okoliczności?

Poezja na topie!

Naprzód, nim uniosę w tryumfie ręce, powiem o bólu własnego dolegliwego doświadczenia. Bólu, który z każdą niemal codzienną informacją o dramatach nękających nasz dookolny świat, we mnie zagnieżdżał się złowieszczo i pogłębiał deprymujący stres. Nie mogłem go w sobie ukoić. Z sił wewnętrznej woli miałem tylko do dyspozycji słowo. Ale, choć wyrażane z nakazu serca, było ledwie zaklęciem, zduszonego niemocą krzyku zwątpienia.