W czterech ścianach wiersza

W sytuacji niełatwej dla twórców - wcale nie łatwo zdefiniować o co chodzi, ale się zwykło ją tak przedstawiać - ludzie wpadają na nieprzewidywalne pomysły, aby jakoś się wyeksponować, zarobić na sztuce; a przy dużym szczęściu dorobić.
Powstają nowe grupy twórcze, związki, stowarzyszenia, porozumienia, które, sugerując poważne wsparcie, bez doprecyzowania kto i co z tego będzie miał, uszczuplają prywatny budżet autorów nie umiejących sobie samodzielnie poradzić w zadbaniu o publikację, a przez nią rozsławienie własnych dzieł. Naciągacze postępują cynicznie, bez skrupułów i świadomie. W ostatecznym rozrachunku zwykle wynika, jakoby obie strony tego chciały.

Drogie Koleżanki, Szanowni Koledzy!

Nikt z nas, nawet najstarsi (a ja do nich należę), nie przeżył jeszcze takiej próby, toteż nie bardzo wiemy jak się w niej zachować. Pewnie, jak zwykle – bo taka jest ludzka natura – będziemy mieć nadzieję, że niedługo wszystko wróci do normy, choć może będzie już inaczej. Co możemy zrobić w czasie tej przymusowej izolacji? Myśleć o sobie, kontaktować się, korespondować, dzielić wiadomościami. Być może ten czas stanie się okresem wyciszenia, refleksji. Może opróżnimy pęczniejące od nadmiaru papierzysk szuflady, może odnajdziemy szkice wierszy lub opowiadań, może napiszemy coś, co w nawale codzienności odkładaliśmy na później. Wykorzystujmy jak się da tę sytuację, bo i tak nie mamy innego wyjścia...

Przychodzi nam podzielić się z Państwem
prawdziwie smutną i okrutną wiadomością:
wczorajszej nocy z 18 na 19 marca br. zmarł

Eugeniusz Kabatc

Zapraszamy do nadsyłania bieżących materiałów związanych ze 100-leciem ZLP.

Grzegorz Wiśniewski 

ZWIĄZEK ZAWODOWY LITERATÓW POLSKICH W LATACH 1920-1939 

Życie literackie w międzywojennej Polsce, przecież pod wieloma względami bujne i owocne, rozwijało się w warunkach nieprostych. Zszyta z ziem trzech zaborów odrodzona Rzeczpospolita była państwem etnicznie nader niejednorodnym: podczas spisu ludności w 1921 roku wśród 27 milionów mieszkańców 69% podało narodowość polską, 14% – ukraińską, 8% - żydowską, 4% - białoruską, także 4% - niemiecką, 1% - inną. Była ta Polska krajem niebogatym, a z biegiem czasu jej sytuacja gospodarcza wcale nie ulegała poprawie: nawet w najlepszych latach jej produkcja przemysłowa nie przekraczała poziomu sprzed I wojny światowej (w 1938 roku w przeliczeniu na 1 mieszkańca wynosiła 82% tej z 1913 roku), a jej udział w produkcji światowej nie wzrastał, lecz malał. Roczne zużycie papieru na 1 mieszkańca było w latach 1928-1936 sześciokrotnie niższe niż w Anglii, Szwecji czy Niemczech. W 1921 roku aż 33% osób w wieku powyżej 10 lat nie umiało czytać ani pisać (a o dalszych 5% nie było wiadomo, czy posiadają te umiejętności); w 1931 roku liczbę analfabetów udało się zmniejszyć do 23%. W tymże 1931 roku skład socjalny ludności Polski przedstawiał się następująco: robotnicy – 29,3%, chłopi – 52,0%, inteligencja i pracownicy umysłowi – 5,6%, drobnomieszczaństwo – 10,6%, burżuazja – 0,9%, obszarnicy – 0,3%, inni – 1,3%. Blisko połowa pracowników umysłowych zarabiała ponad 300 złotych miesięcznie, połowa robotników – poniżej 150 złotych miesięcznie; ci ostatni na czasopisma i książki przeznaczali średnio 1 złoty 25 groszy miesięcznie, gdy tom beletrystyki kosztował średnio 2-3 zł (ale w tanim wydaniu kieszonkowym około złotówki, zaś nowość – do 12 zł). Ocenia się, że publiczność literacka obejmowała w dwudziestoleciu międzywojennym od 7% do 10% dorosłych Polaków. Liczba tytułów wydawanych książek wzrosła z 3,6 tys. w 1921 roku do 5,5 tys. w 1938 roku, w tymże 1938 roku ich globalny nakład osiągnął 35 mln egzemplarzy (pół wieku później, w 1988 roku wydaliśmy 10,7 tys. tytułów w nakładzie 245 mln egzemplarzy).

Przedstawiamy Państwu Protokół Kapituły Nagrody im. J. Słowackiego i im. J. Iwaszkiewicza

48. Warszawska Jesień Poezji 

Już 48. raz Warszawski Oddział Związku Literatów Polskich zorganizował Warszawską Jesień Poezji, która co prawda, z uwagi na brak finansów, z roku na rok uszczupla grono zaproszonych uczestników, ale Organizatorzy starają się opracować harmonogram wydarzeń tak, aby ten Festiwal Poezji zaznaczył się w stołecznych i podwarszawskich szkołach (lekcje poetyckie), na ulicach Warszawy (wywiady przeprowadzane przez członków Oddziału) oraz na spotkaniach autorskich w atrakcyjnych miejscach stolicy i Mazowsza. Główne uroczystości literacko - artystyczne trwają zazwyczaj trzy dni i odbywają się w Auli Domu Literatury na Krakowskim Przedmieściu, gdzie zagląda do okien Kolumna Zygmunta, ale też mają miejsce w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza, w zaprzyjaźnionym Domu Księgarza w Rynku Starego Miasta czy klimatycznej Galerii „Szuflada”na Pradze. W tym roku współorganizatorem Jesieni była Unia Polskich Pisarzy Lekarzy, której prezes Waldemar Hładki jest członkiem Warszawskiego Oddziału ZLP.

Prezentujemy minireportaż Andrzeja Waltera z 48. Warszawskiej Jesieni Poezji. Pełna galeria: strona Andrzeja Waltera