Jan Kurowicki

Jan Kurowicki (ur. 11 października 1943, Baranowicze, zm. 11 października 2017) – polski filozof, krytyk literacki, poeta, eseista i prozaik, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Wrocławskiego i Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu.
W 1966 ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Debiutował jako poeta w 1966 na łamach tygodnika "Kultura". W 1969 uzyskał stopień doktora za rozprawę Literatura XX w. w perspektywie antropologii filozoficznej. W 1974 został doktorem habilitowanym na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy Próba społecznej charakterystyki poznania. W 1983 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych. Został nauczycielem akademickim Uniwersytetu Wrocławskiego. Objął funkcję kierownika Katedry Nauk Społecznych Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu na Wydziale Gospodarki Regionalnej i Turystyki w Jeleniej Górze.
Od 6 lutego 2010 był przewodniczącym Sądu Koleżeńskiego Polskiego Towarzystwa Hegla i Marksa, a od 6 stycznia 2016 przewodniczącym Głównej Komisji Rewizyjnej Stowarzyszenia Marksistów Polskich.

Twórczość wybrana
• Człowiek i sytuacje ludzkie. Szkice o pisarstwie XX wieku
• Przypowieści (poezje)
• Skryte przejścia wartości. Eseje o światopoglądowych i estetycznych problemach literatury
• Dzień powszedni wyobraźni albo ułomności zdrowego rozsądku w poznaniu poetyckim (szkice)
• Regiony wielkich i małych iluzji (szkice)
• Zwierzenia młodego sceptyka (proza poetycka)
• Artysta jako arcydzieło (felietony i szkice)
• Biurokratyzm i władza (szkice)
• Odchylenia (felietony i szkice)
• Literatura w społeczeństwie (szkice)
• Okolice humanistyki i poetyki (szkice)
• Ironia pojęć zasadniczych (szkice)
• Bajki na dobranoc (poezje)
• Bajki miłosne z kobietami (poezje)
• Estetyczność środowiska naturalnego, Warszawa: Książka i Prasa, 2010.
• Figury i maski w praktykach ideologicznych, Warszawa: Książka i Prasa, 2013.
• O pożytku ze zła wspólnego. Okruchy niepoprawności, Warszawa: CB, 2015.