Warszawska Jesień Poezji

Nowy tomik poezji Zbigniewa Milewskiego osnuty jest na przywoływaniu wspomnień i próbie ułożenia ich w zgrabne formy. Bogaty w metafizykę odniesień do dobrze znanych miejsc, ludzi i po wielokroć przeżywanych emocji.
Milewski w Zagrabkach próbuje połączyć kilka płaszczyzn, które wzajemnie przenikają się, uzupełniają, kłócą ze sobą. Sielskie krajobrazy, bezpieczne i błogie, stają się nieoczekiwanie, pod piórem autora, źródłem cierpień i niepokoju, zachęcają do tego, by tonąć w nich, przyzywają syrenim śpiewem, którego nie można zagłuszyć, ale słuchanie go grozi duchową śmiercią, rozrywaniem zabliźnionych ran, odysowym błąkaniem się wśród żywych i zmarłych.

Program ramowy 41. Warszawskiej Jesieni Poezji pod honorowym patronatem Marszałka Województwa Mazowieckiego Adama Struzika - organizatorzy zastrzegają sobie możliwość wprowadzania zmian w programie.

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji poetki-gościa Festiwalu Zdzisławy Kaczmarek.

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji Krystyny Koneckiej z 40. Międzynarodowego Festiwalu Warszawska Jesień Poezji.

Program 40. Międzynarodowego Festiwalu WARSZAWSKA JESIEŃ POEZJI pod patronatem honorowym Małżonki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Pani Anny Komorowskiej - 6-9.10.2011 r.
3-5 PAŹDZIERNIKA Lekcje poetyckie i wieczory autorskie w szkołach i placówkach kulturalnych Warszawy i Mazowsza (poeci warszawscy i przyjeżdżający wcześniej)
5 PAŹDZIERNIKA (ŚRODA) Godz. 18.30 – Dom Literatury
(Krakowskie Przedmieście 87/89) – Otwarcie wystawy malarskiej (Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków)

4–6 października
Lekcje poetyckie i wieczory autorskie w Warszawie i na Mazowszu
(poeci warszawscy i uczestnicy, którzy przyjadą wcześniej)

8 października w Domu Literatury na Krakowskim Przedmieściu, w sali z widokiem na Kolumnę Zygmunta, uroczyście zainaugurowano XXXVIII Warszawską Jesień Poezji. Jako że patronem duchowym tegorocznego święta jest Słowacki nie mogło zabraknąć na wstępie wiersza „Uspokojenie” , który w niepowtarzalny sposób przypomniał Wojciech Siemion. Fragment tego właśnie utworu: „Jest u nas kolumna w Warszawie” jest tytułem antologii, która jak co roku towarzyszy WJP. Słowacki patronem duchowym, zaś patronem honorowym jest Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Bogdan Zdrojewski.

W dniach 5-11 października 2009 r. w Warszawie i na Mazowszu odbędzie się XXXVIII WARSZAWSKA JESIEŃ POEZJI. Honorowy patronat nad Festiwalem objął Bogdan Zdrojewski - Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. Zapraszamy do zapoznania się ze szczegółowym programem Festiwalu.

Już za nami XXXVII Warszawska Jesień Poezji. Rozpoczyna się czas podsumowań i dyskusji. Czy jesteśmy zadowoleni z tegorocznej edycji imprezy? Czy była ona potrzebna? Czy należy dalej walczyć z przeciwnościami i starać się o 38. edycję festiwalu poetyckiego w przyszłym roku?
Program Warszawskiej Jesieni Poezji nie był szczególnie spektakularny, zaś na tle innych imprez literackich (czy pseudoliterackich) w stolicy wyglądał wręcz archaicznie. Nie było przecież żadnych wydarzeń z gatunku performance typu palenie książek niskonakładowych na placu Zamkowym, czy skoków na banjo połączonych z recytacją haiku. Żaden uczestnik WJP nie biegał w negliżu po Nowym Świecie w ramach promocji tomiku erotyków. Obyło się nawet bez skandali towarzyskich, uczestnictwa celebrytów, nie interweniowała policja ani straż miejska. Z perspektywy mediów było to więc wydarzenie nudne i bezsensowne.

Od wielu, wielu lat każda sobota poprzedzająca zakończenie kolejnej Warszawskiej Jesieni Poezji jest dnie szczególnym – wtedy właśnie uczestnicy imprezy jadą do dworku Wojciecha Siemiona w Petrykozach, gdzie odbywa się biesiada poetycka. I tym razem (13.10.2007) 50 serdecznie przyjętych przez gospodarza uczestników WJP gościło u wielkiego przyjaciela poetów i poezji. Goście pomimo chłodu odwiedzili krąg Różewicza i przygotowany do odsłonięcia monument mający upamiętnić 80 rocznice urodzin Leszka Kołakowskiego, a następnie w zatłoczonym do granic możliwości salonie recytowali wiersze – sobie i uczniom kilku wiejskich gimnazjów – słuchali muzyki, pili wino i poetycko, międzynarodowo się bratali. Było – jak zwykle – serdecznie i wspaniale.