Stefan Jurkowski, poeta, publicysta i krytyk literacki jest autorem szesnastu książek poetyckich, w tym jednej (Pod każdym słońcem) dwujęzycznej, w wersji polsko-bułgarskiej.
Prezentowany na 41. Warszawskiej Jesieni Poezji tom Studnie Andersena to zbiór kilkudziesięciu pięknych, lirycznych wierszy, z których każdy jest dziełem sztuki. Autor pokazuje czytelnikowi świat swoich przeżyć, wyobraźni, odkrywa czające się w nim lęki i tęsknoty.
Książka ta zdecydowanie różni się od poprzednich. Więcej w niej pogodzenia się ze światem, radości życia, więcej ciepła i nadziei.
Choć poeta nie przestał bać się przemijalności życia (a ten lęk przed przemijaniem pojawia się często w całej twórczości Stefana Jurkowskiego), to jednak widzi przed sobą nowe możliwości w tym mającym nastąpić czasie i w zmieniającym się świecie. Wierzy, że potrafi się w nim odnaleźć: twarz odwróć do pełni / i poczuj w sobie magnetyczne drżenie / idź za poświatą / ona cię nie spali / pisze w wierszu Światło.
Czasami, chcąc uciec od rzeczywistości, poeta tworzy sobie własne, magiczne światy: będę sam sobie stwarzał ziemię oraz niebo / w które uwierzę nie widząc prawdziwych jak możemy przeczytać w Jak długo. Te magiczne światy, tak bardzo obecne w wierszach Stefana, sprawiają, że czytelnik sam zaczyna kreować nową rzeczywistość, lepszą, jaśniejszą, trochę bajkową... W której może zdarzyć się wszystko...
Stefan Jurkowski: Studnie Andersena, Wydawnictwo Adam Marszałek 2012, s. 102