Stanisława Łowińska

Stanisława Łowińska urodzona w Ścinawce Górnej (Kotlina Kłodzka koło Wambierzyc), z domu Kochniarczyk. Jest poetką i dziennikarką. Ukończyła kulturoznawstwo na UAM w Poznaniu oraz Podyplomowe Studium Dziennikarskie na UJ w Krakowie. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka i pracuje w Poznaniu. Do 2000 roku pełniła funkcję redaktora naczelnego miesięcznika wielkopolskiej oświaty „Otwarta Szkoła”. Nadal służy kulturze i edukacji, pracuje i publikuje w czasopiśmie „Uczyć lepiej” Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Poznaniu. Uprzednio przez szereg lat pracowała w „Tygodniku Ludowym”, publikowała w prasie lokalnej i ogólnopolskiej oraz w pismach literackich m.in. w: „Arkuszu”, „Przekroju”, „Tygodniowym Ilustrowanym Magazynie” – „TIM”, „Zielonym Sztandarze”, „Gazecie Zachodniej”, „Gazecie Poznańskiej”, „Expressie Poznańskim”. Realizowała również programy w TV „S” w Poznaniu.
Swoje utwory publikowała m.in. w wydawnictwach zbiorowych: w almanachu młodej poezji wielkopolskiej „Którzy pamiętali słońce” (Poznań 1982 rok), almanachu poezji nauczycieli „Drugi Puls” (Poznań 1984), almanachu poezji pt. „Przedpole” (Poznań 1986), a także wyborach wierszy „Jan Paweł II w poezji polskiej” (Poznań 1991), „Jesteś” (Poznań 1993), „Antologia poezji konińskiej” (Konin 1996), „Młodość czasem nawrócenia” (Poznań 1997), „Przez wszystko do mnie przemówiłeś Panie” (Poznań 1998) oraz „Cud, który jest”, (Milicz 2003) – oprac. ks. Wacława Buryły na 25-lecie pontyfikatu Jana Pawła II. Była także pomysłodawczynią i współautorką opracowania historycznego „Jeszcze Polska nie umarła” (Poznań 1997) dotyczącego 200-lecia „Mazurka Dąbrowskiego” oraz „Pieśni nieśmiertelnej” wydanej z okazji jego dwieściedziesiątej rocznicy, (Poznań 2007).
Od roku 1975 roku jej wiersze prezentowane były na antenie Polskiego Radia. Znajdują się one także w publikacjach Noworudzkich Spotkań z Poezją (od 1994). Wydała tomik poezji „Dotykać serca” (Poznań 1990), bajkę „Kot Fantasta” (Wrocław 1991) oraz zbiór wierszy „Złożyć Słowo” (Nowy Tomyśl 1996).,”Cisza na palcach” (Poznań 2008), „Lepicadło” (Poznań 2010).
W dziedzinie poezji (na przestrzeni lat 1978-1982) otrzymywała nagrody i wyróżnienia m. in. „Zielonej Wazy” w Poznaniu i Festiwalu Artystycznego Nauczycieli w Lesznie. Natomiast jej publikacje prasowe, dotyczące osób niepełnosprawnych, nagrodziło Stowarzyszenie Walki z Kalectwem.
Stanisława Łowińska uprawia różne formy poetyckie: pieśni, hymny, fraszki, bajki, kolędy, pastorałki, satyry.
Władze miasta uhonorowały ją Honorową Odznaką Miasta Poznania – (1986 r.) oraz Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury – (Ministerstwo Kultury i Sztuki, Warszawa 1987 r). W roku 2004 otrzymała Medal Komisji Edukacji Narodowej, a w 2006 roku za wieloletnią działalność na niwie kultury, edukacji i promocji młodych talentów przyznano jej nagrodę Marszałka Województwa Wielkopolskiego. W 2010 roku nagrodę Prezydenta Miasta Poznania a Zarząd Województwa Wielkopolskiego (uchwałą z dnia 9 września 2010 r. Nr 4411/2010) wyróżnił ją Odznaką Honorową Za Zasługi Dla Województwa Wielkopolskiego (Legitymacja Nr 3459), której wręczenia dokonano 24 maja, w roku 2011 podczas uroczystości 90 – lecia Związku Literatów Polskich Oddziału w Poznaniu (przez wicedyrektora Departamentu Kultury Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego).
Pani Stanisława była też inicjatorką i założycielką Klubu Młodego Dziennikarza przy Młodzieżowym Domu Kultury Nr 1 w Poznaniu, który prowadziła przez kilka lat, udostępniając młodzieży redagowanie gazetki festiwalowej „Kurtyna”, ukazującej się w czasie Ogólnopolskich Festiwali Teatrów Szkolnych, jak i udział w audycjach radiowych i telewizyjnych. Młodzi dziennikarze publikowali także w prasie regionalnej i zagranicznej.
Od kilkunastu lat, w Gminie Łubowo, z jej inicjatywy jest organizowana „Lednicka Wiosna Poetycka”. Każdego roku na Lednicy, w Muzeum Pierwszych Piastów, za jej sprawą rozstrzygany jest konkurs poetycki „O koronę Wierzbową”, którego pokłosie znajduje się w siedmiu tomikach: „Strofy Lednickie” (Poznań 1999), „Daj nam liści do korony, daj powracać...” (Poznań 2002), „Na niemałej wyspie” (Poznań 2003), „Z serca na serce”, ”Imię Wiatru”,(Poznań 2006), „Wianek z chmur”(Poznań 2008), „Świat wysokiej trawy” (Poznań 2010).
Lednicka Wiosna Poetycka – to nie tylko poezja, to również plenery plastyczne, spotkania z muzyką, z wybitnymi artystami, poetami scen polskich. To także symboliczne sadzenie wierzb w Gaju Poezji na terenie Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy.
Pani Stanisława Łowińska działa i pracuje na rzecz kultury i oświaty ponad 45 lat, nie ustając (jak dotąd) w coraz to nowych pomysłach i przedsięwzięciach. Nadal inspiruje młodzież do twórczej pracy nad sobą. Niektórzy z laureatów lednickich spotkań otrzymali stypendia twórcze i wydają swoje tomiki.