poezja nie jest potrzebą umysłu
ale wymogiem ciała
pamięć gestu
ruchu słów
jak układ mięśni
odtwarzany z największą precyzją
przy skoku w dal
włączaniu czajnika z wodą
podpisywaniu listy obecności
czy zamykaniu drzwi na stępiony klucz
wiersze przeciwdziałają wierszom
wiersze się nawzajem znoszą
więc pozostaje nic
bez prześwitu
bez światła
bez oddaleń
bez fugi łączącej czerń i biel