Andrzej Gnarowski

Andrzej Gnarowski – poeta, krytyk. Urodził się w 1940 roku w Warszawie. Debiutował jako poeta w miesięczniku „Więź” w 1971 roku. Publikował wiersze m.in. w takich pismach, jak: „Tygodnik Kulturalny”, „Twórczość”, „miesięcznik Literacki” „Życie Literackie” „literatura”, „Poezja”, „Kierunki”, „Poezja Dzisiaj”, „Londyńska Oficyna Poetów i Malarzy” oraz na antenie Polskiego Radia. W latach 1982-1985 związany z tygodnikiem „Tu i Teraz”, a w latach dziewięćdziesiątych z tygodnikiem „Wiadomości Kulturalne”. Obecnie współpracuje z „Gazetą Kulturalną”. Laureat wielu konkursów poetyckich i Festiwali Poezji w Łodzi. Publikuje również prace o charakterze krytycznoliterackim. Członek Związku Literatów Polskich. Sekretarz Zarządu Warszawskiego Oddziału Związku Literatów Polskich. Wydał następujące tomy wierszy: Czas na nieobecność (KAW,1980), Infradźwięki (ZLP, Poznań 1993), Wiersze wybrane (Wydawnictwo B2, 1998), Za późno (Wydawnictwo Adam Marszałek, 2003), Nie ma takiej miłości... (Dom Wydawniczy DUET, Toruń 2007).
Jego wiersze były drukowane w kilkunastu antologiach m.in. Sztuka latania (Wydawnictwo Ciechanowskie Towarzystwo Naukowe, 1986), Poezja Polska. Antologia Tysiąclecia (Wydawnictwo Książkowe IBIS, 2002), Mimo milczenia (Oficyna Wydawnicza Ston2, Kielce 2002), Pora poezji (UmiG, Piaseczno 2003), Srebrny listopad i Boskie znaki (Poznań 2002 i 2003), Bez granic (ZLP, Warszawa 2004). Wiersze tłumaczone były na kilka języków obcych.
Członek Prezydium Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich.