26 czerwca o godz. 19.00 zapraszamy do Domu Kultury w Łomiankach na 41. wieczór wspomnień o pisarzach. Poeta Zdzisław Tadeusz Łączkowski i krytyk literacki Zbigniew Irzyk będą opowiadać o swojej znajomości z Tadeuszem Śliwiakiem. Galeria Domu Kultury w Łomiankach, wejście od ul. Szczęśliwej. Wstęp wolny.

Tadeusz Śliwiak (ur. 23 stycznia 1928 we Lwowie, zm. 3 grudnia 1994 w Krakowie), polski poeta, autor literatury dziecięcej, aktor, dziennikarz, tłumacz.
Syn Władysława Śliwiaka, kierowcy i Anny z Wojtowiczów. Lata II wojny światowej spędził we Lwowie, początkowo okupowanym przez ZSRR, a następnie przez hitlerowskie Niemcy. W 1945 przeniósł się do Warszawy, gdzie uczęszczał do Liceum im. S. Żeromskiego i w 1947 zdał maturę. Podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Wrocławskiego, które przerwał. W 1948 przeniósł się do Krakowa i rozpoczął studia aktorskie w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej. Wśród jego kolegów byli m.in. Zbigniew Cybulski, Bogumił Kobiela, Leszek Herdegen, Kalina Jędrusik. W czasie studiów pracował jako aktor w Teatrze Rapsodycznym (1949-50), a następnie w Teatrze Poezji. Po ukończeniu PWST w 1953, przez kilka lat pracował jako aktor Teatru Starego im. H. Modrzejewskiej w Krakowie. W 1960 wycofał się z życia aktorskiego, ale nie zerwał z teatrem - był kierownikiem literackim w Teatrze Rozmaitości (1960-63). Z grupą poetów i plastyków utworzył magazyn literacko-artystyczny Zebra. Pracował w telewizji (1962-67 kierownik Redakcji Programów Artystycznych Telewizji Polskiej w Krakowie; 1969-76 autor programów dziecięcych w Ośrodku TVP w Krakowie) oraz w redakcjach Magazynu Kulturalnego (1975-84 redaktor naczelny) i Życia Literackiego (od 1952; 1967-90 redaktor działu poezji).
Współzałożyciel i członek 1967-72 krakowskiej grupy literackiej Barbarus. Od 1977 współpracował z Grupą Poetów i Malarzy Łazienki. Członek Konfraterni Poetów.
Debiutował w 1947 wierszem „Chaim” we wrocławskim „Słowie Polskim”. Pierwszy tomik poetycki „Drogi i ulice” ogłosił w 1954 roku, a rok wcześniej poemat o Mikołaju Koperniku pt. „Astrolabium z jodłowego drzewa”. Po nich wydał kolejne tomy oraz wiele książek dla dzieci. Tłumaczył poezję rosyjską, w tym teksty Bułata Okudżawy i poezję węgierską. Napisał wiele piosenek, w tym takie szlagiery jak „Krakowska kwiaciarka” i „Kocaraba” oraz piosenki poetyckie, np. „Niebieski młyn” śpiewany przez Marka Grechutę. Był związany z Piwnicą pod Baranami, (jest autorem m.in. słynnej piwnicznej pieśni „Ta nasza młodość”).
Członek Związku Literatów Polskich od 1953. Wielokrotnie nagradzany, m.in.: 1961 - nagroda poetycka na Festiwalu Studenckim w Gdańsku, 1974 - nagroda m. Krakowa w dziedzinie upowszechniania kultury, 1978 - nagroda artystyczna im. Bohaterów Warszawy, 1980 - nagroda im. J. Przybosia, 1983 - nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży, 1987 - nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1975), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1986), odznaką Załużony Działacz Kultury.
Pod koniec życia cierpiał na chorobę Alzheimera. Zginął potrącony przez tramwaj. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.