Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z nową książką Danieli Ewy Zajączkowskiej zatytułowaną "Wagabunda i księżyc".
Z recenzji Henryka Pustkowskiego: Tytuł tomiku Danieli Ewy Zajączkowskiej „Wagabunda i księżyc” sugerowałby, że oto na czytelnika czeka liryczne spotkanie z jakąś nonszalancką odmianą „poezji drogi”. To jednak fałszywy trop. Poetyki Danieli Zajączkowskiej nie da się jednoznacznie wpisać w jakąś krytycznoliteracką formułę. Autorka świadomie i skutecznie „myli pogonie”. A przecież nie jest celem Lektury dopaść autora i skonsumować jego dobra, ale raczej z nim porozmawiać i wspólnie pomyśleć o zawiłościach bycia.
Interesująca kompozycja tomu poświadcza dojrzałość warsztatową poetki. Dwa porządki liryczne przeplatają się tu wzajemnie: gnomiczne, „wsobne”, pięknie frazowane impresje poetyckie tworzące jakąś sonatinę („muzyczne” tytuły wskazują na to) dopełniane są cyklem opisowo-refleksyjnym, w którym przejawy tzw. „rzeczywistości” stanowią dominantę kompozycyjną. A doświadczenia te są bardzo spolaryzowane. Autorka prezentuje swoiste credo poetyckie: („pisać bezpośrednio o kolorze kubka, w którym się pije herbatę”) ale też potrafi definiować różnorodne i nie zawsze bezpieczne drogi ponowoczesności („dzisiejsi romantycy (...) szykują się na festyn nowego wieku”). Jestem pewien, że kiedy uruchomimy wolę odbioru, zbliżymy się do sensów i powiadomień zdumiewająco dojrzałych, jeśli skonfrontujemy je z „młodzieńczością” p. Danieli.
Daniela Ewa Zajączkowska
"Wagabunda i księżyc"
Wydawnictwo Astra
Łódź 2007
ISBN 978-83-89727-32-9