Z czym kojarzy się Zakopane? Z górami, nartami i oscypkami. Niektórym z tłokiem na „zakopiance”, innym z pięknymi wierszami inspirowanymi przyrodą tatrzańską, jeszcze innym...z teatrem. Tak!- Zakopane ma swój teatr i to od ponad 20 lat.
Teatr zainaugurował działalność 24 lutego 1985 roku premierą „Witkacy-Autoparodia. Niesmaczny góralsko-ceperski skecz Zakopiańczykom (prawdziwym?) poświęcone”, przyjmując za swego Patrona Stanisława Ignacego Witkiewicza w setną rocznicę jego urodzin.

Założycielami byli absolwenci Wydziału aktorskiego i reżyserii dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. To teatr powstały nie mocą ustawy powołującej instytucję a entuzjazmem młodych ludzi i wolą stworzenia od podstaw własnego przybytku sztuki. Artystycznie niezależnego, otwartego, funkcjonującego w przymierzu z widzem. Teatru tworzonego w myśl zasady - „tu i teraz”. Teatr ma bowiem wyjść naprzeciw lękom współczesnego człowieka, jego pragnieniom i pytaniom o sens życia.
To „Teatr – schronisko” dla wszystkich ludzi odczuwających wciąż żywą potrzebę spotkania ze sztuką, słowem, muzyką, drugim człowiekiem. Na Gości - jak to w schronisku - czeka zawsze gorąca herbata i uśmiech. Zresztą gros widzów schodzi prosto z gór - to chyba jedyny w Polsce teatr, w którym publiczność odziana jest najczęściej w swetry, polary i ubłocone górskie buty. Traktowany jest jako teatr o oryginalnej specyfice, charakteryzujący się swoistą poetyką i odrębnym stylem inscenizacji oraz „klimatem miejsca:” Owe cechy odróżniające Teatr im. Witkacego od innych, wpływające na jego specyfikę i rozpoznawalność to m.in: tworzenie świątecznej atmosfery, poruszanie tematów uniwersalnych w przedstawieniach, misteryjność teatru, poszukiwanie tajemnicy Istnienia, motywy metateatralne ,odwołania do tradycji teatru i sztuki, polemika z ideami i poglądami teoretycznymi Stanisława Ignacego Witkiewicza, pragnienie wzajemnej interakcji między sceną a widownią, wykorzystanie kolorytu zakopiańskiego otoczenia, nadekspresja środków wypowiedzi.
Przedstawienia rozgrywane w różnych konwencjach i poetykach, zachowują wspólny element - próbę przełamania stereotypowego podziału scena - widownia. Bo najważniejsze jest spotkanie i dialog obu stron. Specyfiką Teatru Witkiewicza jest generalne przestrajanie wielkiego scenicznego instrumentu do każdego przedstawienia oddzielnie, za każdym razem widz zaskakiwany jest odmiennym kontekstem przestrzennym, mającym spowodować, aby uznał ów makrokosmos za swój. Spektakl ma być niepowtarzalną jednością wszystkich elementów konstruujących przedstawienie.
Od lat można wyróżnić w repertuarze dwie równolegle prowadzone drogi: - pierwsza to nurt, który można nazwać „misteryjnym”. Należą do niego przedstawienia, które poruszają ważne, uniwersalne tematy, mówią o losie, życiu i przeznaczeniu człowieka, odwołują się do tradycji obrzędowej teatru, do jego źródeł religijnych i misteryjnych.
- drugi nurt to przedstawienia nawiązujące do awangardy przełomu XIX i XX wieku oraz spektakle współczesne-kabaretowe.
Właśnie dla tego typu przedstawień w 1991 roku otworzono scenę kameralną - nazwaną Sceną Atanazego Bazakbala - bohatera powieści „Pożegnanie jesieni” Stanisława Ignacego Witkiewicza. W funkcjonowaniu teatru bardzo ważny jest Zespół - wspólne decyzje artystyczne, współdziałanie na próbach, partnerstwo na scenie. W zespole aktorskim brak podziału na ‘gwiazdy’ i aktorów drugiego planu; panuje równorzędność zadań i odpowiedzialności za spektakl. Aktorzy prowadzą od 2000 roku warsztaty teatralne dla wszystkich zainteresowanych niebanalną przygodą teatralną, przekazując swoje metody pracy. W swoim dorobku Teatr ma ponad 90 premier, nie tylko utwory Witkacego, ale klasykę i dramaty współczesne teatru polskiego i powszechnego.: Zakopiański teatr można spotkać także poza macierzystą siedzibą – na festiwalach i przeglądach teatralnych, (które zresztą nieraz przyniosły mu liczne nagrody i wyróżnienia.) Jego zespół stara się publiczność zaskakiwać, bawić, rozśmieszać i prowokować do refleksji. Bo najcenniejsze jest to, co zostaje w pamięci i sercu widza.
Doświadczenie czy tak jest rzeczywiście- zdobądźcie sami! Zaglądnijcie na Chramcówki 15 przy okazji pobytu pod Tatrami i na własnej skórze zobaczcie czy działa na Was atmosfera miejsca!